برخی میگویند که چون خداوند متعال در قرآن،نسبت به اصحاب رسول الله (ص) ابراز رضایت نموده است،پس اگر یکی از این اصحاب مرتکب خلافی شود،خداوند به لطف خود،وی را مورد بخشش قرار خواهد داد.

روایت است که وقتی زنی از قبیلهء بنی مخزوم مرتکب سرقت شد و رسول الله(ص)قصد اجرای حد بر وی و قطع انگشتان وی را داشت،برخی از اصحاب،به قصد شفاعت مجرم،به پیامبر(ص)مراجعه کرده و درخواست عفو آن زن را نمودند.رسول الله(ص) از این کار اصحاب خشمگین شده و فرمودند:چه جای شفاعت است؟...اقوام پیشین بدین دلیل منقرض شدند که وقتی یکی از افراد عادی آن قوم،مرتکب تخلفی شد،وی را مجازات می نمودند؛ولی وقتی یکی از بزرگان آن قوم،مرتکب خلافی شد،وی را تبرئه می کردند...

حال با این تفاصیل و تفاسیر،من از شما می پرسم که چرا پیامبر نسبت به درخواست اصحابی که خداوند از آنها راضی بود،اعتنائی نکرد؟

و نیز این سوال مطرح است که اگر بر طبق ادعای برادران اهل سنت،اصحاب از عذاب الهی و یا مجازات های دنیوی معاف گردند،فکر نمی کنید که جامعهء اسلامی نیز به سرنوشت اقوام پیشین دچار گردد؟

در طی این یک سال و اندی که ما به بحث با اهل سنت پرداخته ایم،کسی به این سوال ما جواب نداد که چرا وقتی آن صحابی پیامبر اکرم مرتکب آن خلاف های شرم آور گردید،خلیفهء وقت،وی را مجازات نکرد؟